အခ်စ္တဲ႔လား
ရစ္ဖြဲ႔မဲ့ၾကိဳးကုိမုနး္လြန
နႈတ္ဆက္လိုက္ျပီ ေရငံမွန္းသိရက္နဲ႔
၀မ္းပ်က္ခံျပီးမေသာက္ေတာ႔ဘူ
အထီးက်န္ျခင္းက
ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕အလွကုိေရရွည
သမရုိးက်အတိုင္းပဲေၾကြခ်င္တ
ခူးဆြတ္သူေအာက္ႏြမ္းေၾကမြျပ
အနာတရေတြနဲ႔ အေၾကြမခက္ခ်င္ဘူး။
အမုန္းဆိုတဲ႔ ေနျခည္ေအာက္မွာ
ဘ၀လမ္းတစ္ေထာက္အတြက္
မုိးေရတစ္ေပါက္မရွိလည္း လမ္းေျဖာင္႔ေအာင္ေတာ႔
အေမာမေဖာက္ခင္ထိ ကုန္းရုန္းျပီးဆက္ေလွ်ာက္ရမ
ဥေပကၡာကုိငါခ်စ္တယ္
အေတာမသတ္တဲ႔ ေသာကဇာတ္လမ္းကုိ
ေလာဘေတြေရာျပြမ္း ေမာဟဖံုးလႊမ္းျပီး
တဏွာဆုိတဲ့ျငိတြယ္ျခင္းေတြန
ခ်စ္ခ်င္းကုိဆက္မရွင္သန္ေတာ
အျငိဳးေတးမထားပဲ ရုိးရိုးေလးအရႈံးေပးလိုက္တယ
0 comments:
Post a Comment